Odnaleziona po 80 latach

Na terenie Nadleśnictwa Złotów odnaleziono stanowisko chronionej rośliny – pluskwicy europejskiej. Ostatnie informacje o jej występowaniu na tym obszarze pochodzą z lat 30. XX wieku.

Pluskwica europejska (Cimicifuga europaea) to rzadka roślina, która w Polce występuje głównie w pasie wyżyn południowych oraz w dorzeczu dolnej Wisły i na Pojezierzu Mazurskim. Pluskwica dorasta do 1,5 metra wysokości, tworząc duże kępy, a swoją nazwę zawdzięcza zapachowi przypominającemu zapach pluskiew. Kwitnie w lipcu i sierpniu, owocem jest omszony mieszek z krótkim haczykiem, za pomocą którego przyczepia się do sierści zwierząt umożliwiając w ten sposób rozsiewanie. Jest to tzw. zoochoria.

Odnalezione stanowisko pluskwicy znajduje się w dolinie rzeki Łobżonki. – Jest to najbardziej na zachód wysunięte stanowisko pluskwicy europejskiej w Polsce – komentuje Rafał Ruta z Uniwersytetu Wrocławskiego.

Za czasów, kiedy Bory Kujańskie należały do Prus, miejsce to  było objęte ochroną, jako rezerwat przyrody o nazwie Wielka Wyspa Kwiatów. Niestety po II wojnie światowej rezerwat przestał istnieć, a drzewostan, w którym rosła pluskwica został usunięty. Dziś na nowo odkrywane są walory tego miejsca, a pierwszeństwo ma przyroda przed działaniami gospodarczymi. Rośnie tutaj m. in. lilia złotogłów i wawrzynek wilczełyko. Stanowisko pluskwicy udało się odnaleźć przy okazji pisania obszernego artykułu przez Rafała Rutę.

Praca ta znajdzie się w Przeglądzie Przyrodniczym i będzie poświęcona walorom przyrodniczym Borów Kujańskich.

Tekst: Łukasz Galimski, Nadleśnictwo Złotów
Foto: Łukasz Galimski

odnaleziona_po_80_latach10

odnaleziona_po_80_latach11