Pilscy radni nie próżnują

31 lipca sali 229b Urzędu Miasta Piły odbyła się XLIX Sesja Rady Miasta Piły, w programie której było sześć punktów. Radni podjęli uchwały dotyczące okręgów wyborczych i obwodów głosowania oraz nadania nazw dwóm skwerom i rondu.

Mimo wakacji radni mieli do podjęcia: Projekt uchwały w sprawie zmiany uchwały Nr XXIII/298/12 Rady Miasta Piły z dnia 28 sierpnia 2012 r. w sprawie podziału Gminy Piła na okręgi wyborcze, ustalenia ich granic i numerów oraz liczby radnych wybieranych w okręgu wyborczym. Projekt uchwały w sprawie zmiany uchwały Nr XXV/327/12 Rady Miasta Piły z dnia 30 października 2012 r. w sprawie podziału Gminy Piła na stałe obwody głosowania, ustalenia ich numerów, granic oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych. Projekt uchwał w sprawie nadania nazw dwóm skwerom i rondu. Uchwały zostały podjęte większością głosów.

W uchwale Nr XXIII/298/12 Rady Miasta Piły z dnia 28 sierpnia 2012 r. w sprawie podziału Gminy Piła na okręgi wyborcze, ustalenia ich granic i numerów oraz liczby radnych wybieranych w okręgu wyborczym (Dz. Urz. Woj. Wielk. poz. 3775, z 2014 r. poz. 2468), w załączniku określającym granice i numery poszczególnych okręgów wyborczych, wprowadza się następujące zmiany:

1) w okręgu wyborczym Nr 7:
a) przy l.p. 10, w miejsce MICKIEWICZA: NR 1-103A-F wpisuje się MICKIEWICZA:
NR 107A-I – 135A-D,
b) przy l.p. 14, w miejsce REJA wpisuje się REJA wyłącznie nr 8,

2) w okręgu wyborczym Nr 9:
a) przy l.p. 10, w miejsce MICKIEWICZA: NR 107A-135A-D wpisuje się
MICKIEWICZA: NR 1 – 103A-F,
b) przy l.p. 12, w miejsce REYMONTA wpisuje się REJA z wyłączeniem nr 8,
a dotychczasowe l.p. od 12 do 21 i przyporządkowane im ulice otrzymują oznaczenie l.p. od
13 do 22.

W uchwale Nr XXV/327/12 Rady Miasta Piły z dnia 30 października 2012 r.w sprawie podziału Gminy Piła na stałe obwody głosowania, ustalenia ich numerów, granic oraz siedzib obwodowych komisji wyborczych (Dz. Urz. Woj. Wielk. poz. 5407, z 2014 r. poz. 2469), w załączniku określającym numery, granice oraz siedziby obwodowych komisji wyborczych, wprowadza się następujące zmiany:

1) w obwodzie głosowania Nr 10 – przy l.p. 3, w miejsce MICKIEWICZA: NR 1-103A-F
wpisuje się MICKIEWICZA: NR 95A-103A-F, 107A-I-135A-D;

2) w obwodzie głosowania Nr 13 – przy l.p. 5, w miejsce MICKIEWICZA: NR 107A-135A-D wpisuje się MICKIEWICZA: NR 1-33.

Projekt uchwały, która nadaje skwerowi położonemu w rejonie ulic 11 Listopada i Browarnej w Pile, nazwę: Kardynała Ignacego Jeża

Z inicjatywą nadania skwerowi wymienionemu w § 1 niniejszej uchwały nazwy Kardynała Ignacego Jeża, wystąpił Prezydent Miasta Piły. W bieżącym roku mija setna rocznica urodzin wybitnego Polaka, kardynała Ignacego Jeża.

Ignacy Ludwik Jeż urodził się 31 lipca 1914 r. w Radomyślu Wielkim, a zmarł 16 października 2007 r. w Rzymie. Ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W latach 1932-1937 studiował teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obronił magisterium z historii Kościoła, a 20 czerwca 1937 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską neoprezbiter ks. Ignacy Jeż rozpoczął w Hajdukach Wielkich pod Katowicami, w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, prowadzonej wówczas przez księdza dziekana Józefa Czempiela (beatyfikowanego 13 czerwca 1999 r. w Warszawie przez Papieża Jana Pawła II w gronie 108 polskich męczenników). W parafii był wikariuszem przez pięć lat. Równocześnie w latach 1938-1939 był kapelanem hufca męskiego ZHP, którego siedziba mieściła się w sąsiednich Świętochłowicach. W połowie sierpnia 1942 r. został aresztowany przez gestapo i oskarżony o zorganizowanie „manifestacji” o charakterze antypaństwowym. Uznano, że odprawienie Mszy Świętej za pokój duszy ks. Józefa Czempiela, zmarłego śmiercią męczeńską w Dachau, stanowiło działanie przeciwko okupantowi. Do obozu koncentracyjnego w Dachau trawił 7 października 1942 r., gdzie otrzymał numer obozowy 37196, wypisany na białej taśmie i czerwony trójkąt z literą „P”, na określenie więźnia politycznego, „Polaka”. Do Polski wrócił w połowie maja 1946 roku i pięć miesięcy później został katechetą w katolickim Gimnazjum św. Jacka w Katowicach, przekształconym w 1959 r. w Niższe Seminarium Duchowne. Pełniąc obowiązki rektora, z placówką był związany do 1960 roku. W dniu 20 kwietnia 1960 r. został biskupem oddelegowanym do administracji apostolskiej w Gorzowie Wielkopolskim. 28 czerwca 1972 r. biskup Ignacy Jeż został powołany do tworzenia nowej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Podczas stanu wojennego biskup Jeż pomagał duchowo i materialnie internowanym w ramach Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Zasłużył się w pracy na rzecz integracji ziem zachodnich – mieszkańców z Kresów, osiedleńców z głębi Polski oraz Ukraińców wysiedlonych na Środkowe Pomorze w ramach akcji „Wisła”. Lata przyjaźni z diecezjami w Paderborn i Fryzyngą doprowadziły do zburzenia barier i realistycznego spojrzenia na polsko-niemiecką historię oraz otwarcia na dialog i szukanie wspólnych dróg. Papież Jan Paweł II nazwał go „budowniczym mostów” – między ludźmi i między narodami. W dniu 1 lutego 1992 r. Ojciec Święty przyjął rezygnację biskupa Jeża z obowiązków ordynariusza. Biskup Ignacy Jeż był laureatem wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń pozostając wciąż aktywnym. Dwukrotnie został wyróżniony tytułem Człowieka Roku na Pomorzu Środkowym, a w roku 2001 uznany za Człowieka Stulecia. W 2002 r. został laureatem medalu „Mater Verbi”, którym został wyróżniony przez redaktora naczelnego Tygodnika Katolickiego „Niedziela” ks. infałata dr. Ireneusza Skubisia. W tym samym roku Kapituła Nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka przyznała seniorowi Episkopatu Polski nagrodę specjalną „za owocną posługę kapłańską i biskupią zwłaszcza na ziemiach zachodnich i północnych oraz za okupione cierpieniem świadectwo wiary i życia”. W czerwcu 2005 r. biskup Ignacy Jeż otrzymał z rąk ambasadora Niemiec w Polsce Reinharda Schweppego Wielki Krzyż Zasługi Republiki Federalnej Niemiec za wieloletnią działalność na rzecz polsko-niemieckiego pojednania. Podczas tej uroczystości odczytano list gratulacyjny ks. Kardynała Lehmana, w którym przewodniczący Konfederacji Biskupów Niemieckich nazwał księdza biskupa Ignacego Jeża „Świadkiem Wiary XX wieku”. Do ostatnich dni życia biskup senior Ignacy Jeż, choć na emeryturze, aktywnie uczestniczył w życiu społeczeństwa. Był powszechnie znany z pogody ducha i uśmiechu. Papież Jan Paweł II, swego czasu nazwał biskupa „Biskupem uśmiechu”. Doceniły to dzieci, uznając go za kawalera Orderu Uśmiechu. Potwierdzili to również diecezjanie księdza biskupa, którzy od wielu lat mówili o nim „nasz dobry, uśmiechnięty biskup”. Po śmierci Biskupa Ignacego Jeża papież Benedykt XVI poinformował, że dnia 24 listopada 2007 miał zostać wyniesiony do godności kardynalskiej. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył 2 czerwca 2007 r. kardynała Ignacego Jeża Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na rzecz przemiandemokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w niesienie pomocy ludziom potrzebującym oraz działalność na rzecz współpracy polsko-niemieckiej.

Nazwa dla skweru Kardynała Ignacego Jeża została pozytywnie zaopiniowana przez Zespół do spraw nazewnictwa ulic.

Projekt uchwały, która nadaje rondu na skrzyżowaniu ulic Bydgoskiej, Karpackiej i Podchorążych w Pile, nazwę: 9 Zaodrzańskiego Pułku Piechoty.
Z inicjatywą nadania rondu wymienionemu w § 1 niniejszej uchwały nazwy 9 Zaodrzańskiego Pułku Piechoty, wystąpił Związek Żołnierzy Wojska Polskiego –Zarząd
Rejonowy w Pile, podając poniższe argumenty:

9 Zaodrzański Pułk Piechoty został sformowany w Sielcach nad Oką na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR z dnia 27 grudnia 1943 roku, jako organiczna jednostka 3 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta. Swój chrzest bojowy 9 Pułk Piechoty w składzie 3 Dywizji Piechoty przeszedł w walkach pod Warszawą. Największe walki stoczył na przyczółku warecko-magnuszewskim i Powiślu niosąc pomoc powstańcom warszawskim. W walkach tych zgięło 485 żołnierzy spośród 878, którzy przeprawili się przez Wisłę. Następnie Pułk brał udział w wyzwoleniu Warszawy, Bydgoszczy, przełamaniu Wału Pomorskiego w rejonie Jastrowia i Nadarzyc, a także w walkach i zdobyciu Kołobrzegu. Po historycznym ustawieniu słupów granicznych na Odrze Pułk walczył na polach Brandenburgii, gdzie zakończył swój szlak bojowy. Z końcem maja 1945 r. Pułk powrócił do kraju, gdzie z początku dyslokowano go w Kraśniku. W 1946 r. rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego Pułk otrzymał miano „Zaodrzańskiego” oraz za bohaterstwo odznaczony został Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy. W 1949 r. przebazowano Pułk do Piły.

W Pile Pułk stacjonował w koszarach przy ulicy Kossaka – Powstańców Wielkopolskich. Podczas pobytu w Pile 9 Pułk Piechoty obok realizacji programu szkolenia wojskowego aktywnie uczestniczył w podnoszeniu Piły ze zgliszcz wojennych. Jednostka ta stworzyła również podwaliny pod rozwój infrastruktury wojskowej garnizonu pilskiego. W 1957 r. rozkazem Ministra Obrony Narodowej 9 Pułk Piechoty rozformowano, część kadry i żołnierzy przeniesiono do rezerwy, pozostałych skierowano do innych jednostek i instytucji, w tym także do funkcjonującej od 1948 r. Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile oraz jednostek lotniczych. W Pile mieszka grupa byłych żołnierzy 9 Pułku Piechoty z różnych okresów jego działalności, w tym Honorowy Obywatel Miasta Piły pułkownik Franciszek Leszczyszyn. W 2011 roku na pilskim cmentarzu został pochowany były dowódca 9 Pułku Piechoty ze Stargardu Szczecińskiego pułkownik dyplomowany Bolesław Bryś, który był też wieloletnim zastępcą Komendanta Wyższej Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile. W skład stanów osobowych 1 Armii Wojska Polskiego, w tym także 9 Pułku Piechoty wchodzili ochotnicy wywodzący się spośród polskiej ludności uchodźczej, wywiezionej w głąb Rosji (Sybiracy), Radzieckiej Polonii oraz Polaków wcielonych siłą do Wermachtu, którzy znaleźli się w obozach jenieckich tj. Ślązacy, Pomorzanie oraz Wielkopolanie. Żołnierze Ci wracali do ojczyzny z nadzieją na jej pomyślne wyzwolenie i pokojowy rozkwit po wsze czasy.
Nazwa 9 Zaodrzańskiego Pułku Piechoty została pozytywnie zaopiniowana przez Zespół do spraw nazewnictwa ulic.

Projekt uchwały, która nadaje skwerowi położonemu przy ul. Komuny Paryskiej w Pile, nazwę Senatora Zdzisława Nowickiego.

Z inicjatywą nadania nazwy wymienionej w § 1 niniejszej uchwały w imieniu Klubu Senatorów Północnej Wielkopolski wystąpił Senator Rzeczypospolitej Polskiej Pan Mieczysław Augustyn wskazując m.in., że Zdzisław Nowicki był odważnym opozycjonistą wobec władz PRL, człowiekiem kultury, parlamentarzystą i dyplomatą. W najnowszej historii nie łatwo znaleźć równie znaczącą postać związaną z Piłą. Chcąc przypominać postać Zdzisława Nowickiego pilanom, Klub złożył propozycję nadania nazwy rondu lub skwerowi jego imieniem w roku, w którym świętowana jest rocznica odzyskania pełnej suwerenności. W miejscu nadania nazwy, Klub Senatorów deklaruje postawienie stosownej tablicy informacyjnej.

Zdzisław Nowicki urodził się 17 grudnia 1951 r. w Pile, zmarł 6 czerwca 2006 r. Był absolwentem podyplomowych studiów z przetwarzania danych na Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu (1972), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego – kierunek teologia w Instytucie Kultury Religijnej (1978). W latach 1972-1974 był pracownikiem Komunalnego Przedsiębiorstwa Produkcji Materiałów Budowlanych w Jastrowiu, w latach 1974-1976 pracował w Gorzowskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, natomiast w latach 1976-1982 w Wydziale Finansowym Urzędu Wojewódzkiego w Pile. Od 1977 roku był kolporterem wydawnictw niezależnych.  Po rejestracji NSZZ „S” został doradcą związku. W 1981 roku był współzałożycielem, a następnie pierwszym prezesem Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK) w Pile. Po 13 grudnia 1981 r., związany ze spółdzielczością pracy, został zmuszony do zwolnienia się z Urzędu Wojewódzkiego. Po likwidacji KIK w 1982 r. działał na polu krzewienia kultury chrześcijańskiej, jako współorganizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, Tygodni Społecznych przy parafii św. Rodziny w Pile. W latach 1982-1988 zaangażowany w działalność podziemnych struktur „S”, był współpracownikiem ks. Stanisława Styrny, delegata zgromadzenia salezjańskiego (SDB) w organizacji pomocy rodzinom więzionych i represjonowanych; w swoim domu udzielał schronienia ukrywającym się. Był autorem publikacji w prasie podziemnej, głównie w piśmie „Lech”, sygnatariuszem licznych petycji do władz w obronie więzionych za przekonania. W działalność solidarnościową zaangażowani byli również dwaj jego bracia i dwie siostry, w mieszkaniu brata działała jedna z drukarń RKW „S” w Pile. W roku 1985 został aresztowany za działalność w podziemnych strukturach „S”. W roku 1988 ponownie objął stanowisko prezesa reaktywowanego KIK w Pile. W 1989 r. został współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego (KO) Krajny, Ziemi Nadnoteckiej i Pałuk. W latach 1989-1991 był senatorem RP z listy Komitetu Obywatelskiego (KO), członkiem Komisji Gospodarki Narodowej, Inicjatyw i Prac Ustawodawczych, Spraw Emigracji i Polaków za granicą oraz Ustawodawstwa Gospodarczego. W latach 1992-1996 był konsulem generalnym w Sankt Petersburgu w Rosji, w 1996-1998 w Charkowie na Ukrainie, w 2001-2004 ambasadorem w Republice Kazachstanu i Republice Kirgistanu w Ałmatach. W latach 1995-2005 napisał wiele artykułów na łamach dominikańskiego miesięcznika „W drodze”.

Nazwa dla skweru Senatora Zdzisława Nowickiego została pozytywnie zaopiniowana przez Zespół do spraw nazewnictwa ulic.

Szczegółowy opis uchwał XLIX Sesji Rady Miasta Piły:

http://bip.um.pila.pl/subcontent.php?cms_id=850

(SE)