Urzędnik, czy urzędas?

Któż z obywateli nie zetknął się choć raz z urzędnikiem? Śmiem twierdzić, że takiego nie ma! Czy zawsze ów kontakt należał do przyjemnych, a urzędnik wykazał się empatią i okazał ekstrawertykiem? No właśnie. Nie za często. A tak być nie powinno! Urzędnik w potocznym znaczeniu jest to osoba pracująca w administracji publicznej. A jaka jest etymologia słowa „administracja”? Samo słowo „administracja” pochodzi od łacińskiego słowa ministrare (kierować, służyć, pomagać, wykonywać). Poprzez przedrostek ad należy rozumieć celowe, długotrwałe i ciągłe działanie. Zatem urzędnik winien służyć i pomagać Obywatelowi, do tego jest powołany. Nie zaś do nękania, rzucania kłód pod nogi, traktowania petenta jak intruza. Powinien zdawać sobie sprawę, że bez Obywatela również jego nie będzie!!!

Niestety, niestety, gros urzędników – i to różnych szczebli – przez swoją postawę zyskuje nowe, pejoratywne określenie: URZĘDAS. Dla wielu, którzy trafili za biurko przez pomyłkę, przypadek, zbieg okoliczności, a także ciągotę do robienia kariery, nie zaś chęci służenia społeczeństwu, liczy się tylko ich partykularny interes. Za nic mają kodeksy, terminy, udzielają odpowiedzi nie w zawitym terminie, wskazanym, np. przez KPA, lecz według własnego widzimisię… albo wcale. Bo po co!

Ale są i tacy urzędnicy, i mandatariusze, którzy plwają na prawo, mając je za niepotrzebny balast. Może nie zawsze. Bo gdy prawo jest po ich stronie, wtedy trzymają się go niczym tonący brzytwy. Jednak, gdy prawo jest przeciwko nim oraz wytworom ich radosnej twórczości… tym gorzej dla prawa.

Może jednak jestem zbyt wielkim malkontentem, a postępki „urzędnicze” wynikają z nieznajomości prawa, czy braku chęci wczytania się w ustawy, szczególnie tę zasadniczą? Może to zwykła awersja do tekstu pisanego? Sam nie wiem! Choć muszę jednoznacznie stwierdzić, że Ignorantia legis non excusat! Nieznajomość prawa nie jest usprawiedliwieniem!!! (sic!)

Marek Mostowski